27 augustus 1896, 9u02. Een salvo van drie Britse schepen luidt het begin in van de kortste oorlog ooit. 38 minuten later is het allemaal voorbij.
Twee dagen eerder stierf sultan Hamad van het paradijselijke Zanzibar. Plots. In wel heel verdachte omstandigheden. Zijn neef, Khalid, was er als de kippen bij om zijn plaats in te nemen.
So far, so good voor sultan Khalid. Eén probleempje wel: de Britten zagen hem niet zitten.
Via Sultan Hamad zaliger had het Verenigd Koninkrijk een stevige hand in de Zanzibarese pap uji. Khalid was echter Duitsgezind. Bye bye Britain, dus.
De Britten reageerden meteen en wonden er geen doekjes om: de nieuwe sultan had twee dagen om zijn biezen te pakken en het paleis van de sultan te verlaten. Bye bye Khalid.
Khalid had echter een beter idee. Op één dag – je zou haast denken dat hij het had voorbereid – bracht hij een legertje van 2800 man op de been en sleepte hij een tiental kanonnen aan, die hij richtte op de Engelse schepen in de haven. Ook veroverde hij de hele Zanzibarese vloot. Oftewel het ongewapende luxejacht van zijn voorganger.
Zeker dat hij de beste kaarten had en de Britten niet zouden durven schieten, verschanste Khalid zich in het paleis met zijn leger. Hij negeerde het Britse ultimatum, dat afliep op 27 augustus om 9u.
Twee minuten later brak de hel los. Het eerste salvo van drie Britse oorlogsschepen schakelde het grootste deel van Khalid’s artillerie uit en bracht zijn – ahum – volledige vloot tot zinken. Na 38 minuten stond het paleis in brand en had de kersverse sultan het hazenpad gekozen.
Toeval of niet: de Britten staakten het vuren nadat ze de paleisvlag in flarden uiteen hadden geschoten. Ik hoop dat ze daar niet 38 minuten lang op hadden gemikt.
Balans: 500 Zanzibarese doden. En één Britse matroos die zijn enkel had verstuikt toen hij over een obus sukkelde. En o ja, Zanzibar speelde zijn onafhankelijkheid kwijt. Voor 67 jaar. Toch geen goed idee van onze would-be sultan dus.
Weet je wat ook geen goed idee is? Je aanbod(verhaal) opbouwen rond je methodes. Je weet wel, dat je coacht en traint, bijvoorbeeld. Of dat je erkend bent in kerntalentenanalyse. Of een heel eigen methodiek ontwikkelde.
Ik begrijp dat wel. Je hebt er hard voor gestudeerd. Of het from scratch uitgedokterd. Het is je kindje en je bent er fier op. Terecht. En toch is het geen goed idee.
Waarom? Het laat je toekomstige klanten koud. Die willen niet weten welke methode(s) jij inzet. Wel of je hun vraag of uitdaging begrijpt. Of jij de oplossing hebt. En waarom ze voor jou zouden kiezen. Jouw methodes? Die volgen later wel.
De meeste van je collega’s weten dat niet. Of ze weten het wel, maar rammen toch hun methodes door de strot van hun doelgroep. Kijk maar op hun site. Of op hun LinkedInprofiel.
Voor jou is dat goed nieuws: als jij je aanbod(verhaal) afstemt op je doelgroep, spring je er meteen uit. En kroon je jezelf tot sultan in je markt. Zoals Marie Ann ervaarde:
Vroeger vertrok ik van de methode die ik hanteer en merkte ik dat dat sommige mensen onvoldoende aansprak. Nu verwoord ik mijn aanbod vanuit de vragen van mijn doelgroep en stem ik mijn verhaal af op wat bij hen leeft. Dat voelt en werkt stukken beter!
Hoe je je aanbod(verhaal) onweerstaanbaar maakt, ontdek je in mijn kersverse online training Klanten Kiezen Jou. Hier moet je zijn: klantenkiezenjou.be.
